Serce obolałe jak w uwięzi ptak.
Wystraszone, zagubione, oszalałe.
Pragnące kochać, żyć - ale jak?
Bijące dla ciebie, kochające stale.
Czy zabierzesz resztkę nadziei?
Zapomnisz, odepchniesz, pozostawisz?
Czy mam położyć się w białej pościeli?
Czy wierzyć, że od tego mnie wybawisz?
Czy jestem tym jedynym dla ciebie,
Któremu wesprzesz się na ramieniu?
Powierzysz całą mu siebie,
Na zawsze temu jedynemu?
Bargów, 18.08.2007 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz